بررسی تاثیر روش درمانی پاسخ محور بر مهارت اجتماعی کودکان اوتیستیک 6تا 11 ساله شهر همدان

مقدمه و هدف: اوتیسم یک ناتوانی رشدی مادام العمر است که با مشکل شدید در روابط اجتماعی، ارتباط و رفتار مشخصی می شود. با توجه به مشکلات تعامل اجتماعی این کودکان و ضعف مداخلات مهارات اجتماعی در ایجاد انگیزه، در این مطالعه تاثیر روش درمانی پاسخ محور با کاربرد انگیزه بر مهارت اجتماعی کودکان اوتیستیک مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روشی ها: در این مداخله کارآزمایی بالینی با گروه کنترل، طبق معیارهای ورود و خروج، 30 فرد اوتیستیک 11-6 همدان انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترلی قرار گرفتند. جلسات به صورت فردی در طی 3 ماه (هفته ای 2 جلسه 60 دقیقه ای) برگزار شد. افراد هر دو گروه قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه مهارت های ارتباطی کودکان برای ارزیابی مهارت اجتماعی ارزیابی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS نسخه 18 و آزمون های آمار توصیفی و آزمون کوواریانسی انجام یافت. یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که طبق آزمون کوواریانسی بین قبل و بعد از مداخله در دو گروه، تغییرات معناداری در توانایی مهارت اجتماعی (0/001 > P) در گروه مداخله وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهشی نشان دهنده ی تاثیر روش درمانی پاسخ محور بر مهارت اجتماعی کودکان او نیستیک می باشد و بهتر است در مداخلات درمانی این روش درمانی نیز به کار برده شود.

Keywords:

اوتیسم , مهارت اجتماعی , روش درمان پاسخ محور