بهزاد ایمنی - مرکز تحقیقات اورولوژی و نفرولوژی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، ایران
لیلا نظری - دانشجوی اتاق عمل، دانشگاه علوم پزشکی همدان ،ایران
لیلا مجیدی - دانشجوی اتاق عمل ،دانشگاه علوم پزشکی همدان ،ایران
میترا زندیه - گروه اتاق عمل ،دانشگاه علوم پزشکی همدان ،ایران

مقدمه: مواجهه با خشونت در محیط کار به عنوان عامل خطری تهدید کننده برای سلامتی کارکنان محسوب می شود. کارکنان مراکز بهداشتی-درمانی به ویژه پرستاران بیشتر از سایر کارکنان در معرضی خطر تهدید، خشونت فیزیکی و کلامی قرار می گیرند. لذا هدف از این مطالعه بررسی علل و راهکارهای خشونت در محیط کار پرستاران شاغل در اورژانس بیمارستانهای منتخب آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهر همدان می باشد. روش کار: در این مطالعه کلیه پرستاران شاغل در اورژانس بیمارستانهای منتخب دانشگاه علوم پزشکی همدان (52نفر در سال 1391 مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد شده مربوط به خشونت محلی کار در واحدهای سلامت، مشتمل بر 4 بخشی (اطلاعات جمعیت شناختی، تهدید، خشونت فیزیکی و کلامی) بود که توسط پرستاران تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SDSSV16 استفاده شد. نتایج: 96٪ پرستاران در طول دوره کاری خود مورد خشونت قرار گرفته بودند. خشونت علیه پرستاران مرد بیشتر از پرستاران زن بوده است. همچنین بیشترین عامل خشونت علیه پرستاران، خشونت کلامی بوده و بیشترین علت و عامل محرک بروز خشونت شلوغی و ازدحام در ایستگاه پرستاری بوده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد در این مطالعه میزان خشونت علیه پرستاران بالا بوده و بیشترین میزان خشونت علیه پرستاران، خشونت کلامی بوده است. لذا جهت به حداقل رساندن خشونت در محیط بیمارستان بایستی از سوی مسیولان امر، راهبردهای پیشگرانه مناسب، اجرای مدیریت صحیح، اقدامات محافظت کننده مناسب و آموزش همگانی در نظر گرفته شود.

خشونت درمحیط کار،پرستاران ،اورژانس