نجمه مردانی - کارشناس ارشد گفتار درمانی، گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
سمانه صفاییان - دانشجوی کارشناسی گفتار درمانی، گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
زهرا توکلی - دانشجوی کارشناسی گفتار درمانی، گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
داود سبحانی - عضو هیات علمی گروه گفتار درمانی، گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه و هدف: زیرو بمی عادتی ادراک مرتبط با میانگین فرکانسی پایه ای گفتاری می باشد. در ارزیابی های بالینی مراجعان، به بررسی این مساله پرداخته می شود که آیا زیرو بمی عادتی فرد در محدوده طبیعی برای او قرار دارد. از آنجا که زیروبمی غیرطبیعی یک ویژگی شایع در خیلی از بیماری های صوت است، ارزیابی زیروبمی عادتی و فاکتورهای موثر بر آن، ممکن است به متخصصان کمک کند که وجود و میزان اختلال صوت را تعیین کنند. در پژوهش حاضر، هدف بررسی تاثیر دیرش نمونه گفتار، بر زیروبمی عادتی فرد می باشد. روش کار: در پژوهش حاضر، فرکانس پایه گفتاری 30 زن طبیعی فاقد اختلال صوت، در محدوده سنی 18 تا 30 سالی با استفاده از نرم افزار praat در یک تکلیف شمارشی 60 ثانیه ای، که سه بار انجام و سپس میانگین گیری شد، بدست آمد. هم چنین باید شرکت کنندگان معیارهای ورود پژوهش را دارا باشند. نتایج: میانگین فرکانسی پایه گفتاری در محدوده زمانی 0-1 ثانیه: 1922 21887E، در محدوده زمانی 5-0 ثانیه 1956 E= 211,00، در محدوده زمانی 0-15 ثانیه 50، E19=20265، در محدوده زمانی 0-30 ثانیه 219,07EE105,49 و در محدوده زمانی 0 - 60 ثانیه E103٫33=215,86 بود. تحلیلی واریانسی در اندازه های مکرر نشان داد میانگین فرکانس پایه گفتاری با محدوده زمانی ارتباط معنا دار آماری دارد (1 ... . کF= 47,136 : p) نتیجه گیری: یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که دیرش نمونه گفتاری تاثیر مستقیمی بر زیرو بمی عادتی فرد دارد.

زیروبمی عادتی، فرکانس پایه گفتاری ،ارزیابی صوت، دیرش نمونه گفتار