حجت الله میران زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
یحیی امام - استاد بخش زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

در دهه های آینده با پدیده گرم شدن جهانی هوا و تغییر اقلیم در برخی مناطق الگو های بارندگی تغییر خواهد کرد و ریسک تولید در شرایط دیم بالا می رود. کمبود آب روی بسیاری از جنبه های عملکرد محصول اثر م یگذارد. با توجه به سطح زیر کشت زیاد گندم، کمتر از 40 درصد از گندم تولیدی کشور از مزارع دیم به دست می آید، و تولید در شرایط دیم بدلیل عدم مدیریت مطلوب از کارآیی مصرف آب مناسبی برخوردار نمی باشد. و نیاز به ارتقاء بهره وری از آب در این شرایط است تا گیاه حداکثر استفاده را از آب موجود در خاک داشته باشد. به منظور بررسی واکنش عملکرد و اجزای عملکرد چهار رقم گندم دیم به کند کننده رشد (کلرمکوات کلرید) و سطوح متفاوت کود نیتروژن، پژوهشی مزرعه ای در سال زراعی 1387 - 1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع درمنطقه باجگاه انجام شد. نتایج نشان داد که در بین ارقام از نظر عملکرد دانه و زیست توده تفاوت معنیداری وجود داشت. تیمار کلرمکوات و نیتروژن تاثیر معنیداری بر عملکرد دانه داشتند و بیشترین عملکرد دانه ارقام و زیست توده از تیمار کلرمکوات وکاربرد 80 کیلو گرم نیتروژن در هکتار بدست آمد. به نظر می رسد کاربرد کلرمکوات کلرید همراه با مصرف 80 کیلوگرم کود نیتروژن خالص بتواند اثر بارزی در ارتقاء بهره وری از آب باران از طریق افزایش رشد ریشه، بالا نگه داشتن فشار تورژسانس، افزایش دوام سطح سبز برگ و کاهش تنش خشکی انتهای فصل در گندم دیم داشته باشد. و کاربرد به موقع کلرمکوات می تواند مقاومت گیاه به خشکی را افزایش دهد.

تنش خشکی، کلرمکوات، گندم دیم، ارقام ، عملکرد