آرزو شایان - مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان ،ایران
سیده زهرا معصومی - استادیار گروه مامایی،دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان ،ایران
سعید یزدی راوندی - استادیار گروه مامایی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، مرکز تحقیقات اختلالات رفتاری و سوءمصرف مواد ،دانشگاه علوم پزشکی همدان ،ایران
محمد زارع نژآد - پزشک قانونی ،دانشجوی دکتری تخصصی پژوهشی، عضو پیوسته مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، تهران ،ایران

مقدمه: همسرآزاری به هر رفتار خشنی اطلاق میگردد که وابسته به جنسیت بوده و به آسیبهای جسمی، جنسی، روانی و رنج زنان منجر می شود. همسر آزاری پیامدهای نامطلوب اجتماعی و خانوادگی را به دنبال دارد، پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل موثر بر همسرآزاری، در شهر شیراز انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بود، که از بین زنان دچار همسرآزاری ارجاع شده به مرکز پزشکی قانونی شهر شیراز، تعداد 197 نفر به روش تصادفی ساده، در سال 1392 انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه های استاندارد سنجش خشونت علیه زنان، سلامت عمومی و عملکرد جنسی بود. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه بوسیله نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بیشترین میزان همسرآزاری بین افراد، خشونت روانی با میانگین (5580) و کمترین میزان خشونت اقتصادی با میانگین (6/11) بود. بین ابعاد خشونت فیزیکی ( 0/10:P= 0/001 : T)، خشونت اقتصادی (0/15:P= 0/007: T) و خشونت کلی (0/11:T : 0/052 =P) و عملکرد جنسی کل همبستگی معنادار و مستقیمی وجود داشت. همچنین متغیرهای سابقه پیشگیری از بارداری، دخالت خویشاوندان همسر، سابقه اعتیاد شوهر، تعداد فرزندان، طبقه اقتصادی والدین زن و همسر، سن همسر و عملکرد جنسی کل به طور معناداری همسرآزاری را پیش بینی نمود (0/05 > P). نتیجه گیری: با توجه به پیامدهای همسر آزاری و ارتباط آن با برخی ویژگیهای زوجین، افزایش آگاهی های لازم در زمینه شناخت بیشتر این مشکل و عوامل موثر بر آن ضروری به نظر می رسد.

پزشکی قانونی، سلامت عمومی، عملکرد جنسی ،شیراز، همسرآزاری