زهرا اسلامی مشکنانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده فنی و مهندسی- دانشگاه پیام نور تهران شمیرانات- تهران- ایران
اشکان سامی - استادیار، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر- دانشگاه شیراز- شیراز- ایران

پیشگویی خودکار خطا بر اساس اندازه های در دسترس، یک موضوع مورد توجه محققان برای افزایش کیفیت نرم افزار است. علیرغماستفاده زیاد از اندازه های کد در مطالعات گذشته، تنها سه مطالعه است که تاثیر اندازه های کد و اندازه های طراحی را در پیشگویی خطای نرم افزارمقایسه می کند و نتایج متناقضی هم دارند. بنابراین برای فهم واقع بینانه تر و قابل اطمینان تر از تاثیر اندازه های طراحی نسبت به اندازه های کد،آزمایشات متنوع تری روی طیف وسیع تری از مجموعه های داده با به کارگیری تعداد بیشتری از دسته بندی کننده ها انجام شده است. مدل هایپیشگویی خطا، مبتنی بر اندازه کد و اندازه طراحی و ترکیب آن دو ساخته شده است. معیارهای ارزیابی کارایی مدل، AUC و معیار F هستند. براساس آزمون های آماری مختلف، در کارایی مدل هایی که از ترکیب اندازه های کد و طراحی استفاده می کنند نسبت به آن هایی که از اندازه های کداستفاده می کنند. پیشرفت قابل توجهی وجود ندارد. همچنین اندازه های طراحی به تنهایی، نسبت به اندازه های کد به تنهایی و یا ترکیب اندازه هایکد و طراحی، تاثیر کمتری روی شناسایی پیمانه های مستعد خطا دارد.

اندازه طراحی، اندازه کد، پیشگویی خطا، داده کاوی