جایابی و تعیین ظرفیت بهینه محدودساز جریان خطا با لحاظ عدم قطعیت در توان تولیدی توربین بادی

امروزه به دلیل افزایش قیمت منابع انرژی فسیلی، استفاده از تولیدات پراکنده که اغلب از انرژی های نو استفاده می کنند، در حال افزایشاست. با نصب این واحدها در شبکه های توزیع، سطح جریان اتصال کوتاه شبکه افزایش می یابد؛ که این امر منجر به برهم خوردن هماهنگی بین رله-های جریان زیاد موجود در سیستم و همچنین ایجاد جریان های خطای بالاتر از قدرت قطع کنندگی تجهیزات حفاظتی می شود. در این مقاله ازمحدودساز ابررسانای جریان خطا (SFCL) برای حل مشکلات فوق استفاده می شود. جایابی و تعیین ظرفیت مناسب SFCL ، با در نظر گرفتن سهمعیار حفظ هماهنگی رله ها، کاهش جریان خطا و مینیمم ظرفیت نصب شده SFCL به صورت همزمان انجام می گیرد؛ همچنین عدم قطعیت در توانتولیدی توربین های بادی نیز لحاظ می شود. برای مدلسازی سرعت باد از سری زمانی (ARMA (Autoregressive Moving Average استفاده شدهاست؛ تا بتوان سرعت ساعتی باد را شبیه سازی نمود و توزیع احتمالاتی آن را به دست آورد. برخلاف روشهای بهینه سازی متداول، در این مقاله ازالگوریتم بهینه سازی NSGA-II استفاده شده است. در پایان، روش پیشنهادی بر روی سیستم نمونه 30 باسه IEEE اجرا می گردد تا نتایج عددیحاصل شده، عملکرد روش پیشنهادی را نشان دهد.

Keywords:

محدودساز جریان خطا , عدم قطعیت , انرژی های نو , توربین بادی , هماهنگی حفاظتی , رله جریان زیاد