سپیده خویی - تهران، دانشگاه تهران، پردیس علوم، دانشکده شیمی، گروه شیمی پلیمر
سلمان حسن زاده - تهران، دانشگاه تهران، پردیس علوم، دانشکده شیمی، گروه شیمی پلیمر

میسل های پلیمری زیست تخریب پذیر حاصل از خودآرایی کوپلیمرهای دسته ای، ابزارهایی مطمین در دارورسانی هستند. تنوع سنتز و راحتی الحاق گروه های عاملی دو ویژگی به شدت جذاب این مواد است. در سامانه های متعارف، بیشتر از کوپلیمرهای دسته ای دو محیط دوست استفاده می شود که خود به خود در محیط آبی خودآرایی کرده و میسل هایی با ساختار هسته-پوسته را در غلظت های زیاد کوپلیمر، غلظت میسلی بحرانی ( CMC ) طی یک فرایند ترمودینامیکی ایجاد میک نند. از مشخصه های کلیدی میسل های مخلوط و ساده می توان به وجود یک هسته آبگریز برای حل کردن داروهای آبگریز و یک پوسته آبدوست برای پایدارسازی و محافظت از محل بارگذاری دارو (در هسته) از محیط های خارجی اشاره کرد. در کنار قابلیت میسل های پلیمری در عمل به عنوان مخزن داروهای آبگریز، نانومتری بودن ذرات حامل دارو نیز در شرایط درون تنی امتیازات مشخصی در مقایسه با داروی آزاد دارد. برهمک نش بین کوپلیمرهای دسته ای مختلف از راه پیوندهای اولیه یا ثانویه می تواند منجر به تولید میسل های مخلوط با خواص فیزیکی-شیمیایی جذاب شود. همین امر باعث می شود تا این ترکیبات به عنوان گزینه مناسبی برای استفاده در دارورسانی مطرح شوند.