محمدمهدی مقدادی - عضو هیات علمی پژوهشی دانشگاه مفید

امروزه، به رغم تلاش فزاینده ای که در حمایت از کودکان صوت می گیرد، هنوز شکل های مختلفی از خشونت و آزار علیه آن ها به ویژه در قالب تنبیه بدنی ادامه دارد. بسیاری بر این باورند که به موجب سرپرستی والدین و مسیولیت مربیان در تربیت کودکان و جلوگیری از کج روی آن ها، در مواردی می توان تنبیه بدنی را به کار برد. این در حالی است که دانشمندان زیادی برای حمایت از پیمان نامه حقوقی کودک، بر ممنوعیت هرگونه بدرفتاری و خشونت علیه کودکان تاکید می نمایند. مقاله حاضر با مطالعه دیدگاه های ارایه شده در این زمینه و بررسی نتایج تنبیه بدنی، درصدد است این پرسش را پاسخ گوید که آیا تنبیه بدنی کودک در راستای ادب آموزی و تربیت وی جایز است و آیا دیدگاه فقه امامیه و مقررات قانون مدنی ایران در این خصوص با پیمان نامه حقوق کودک سازگاری دارد

تنبیه بدنی، کودک آزاری، خشونت علیه کودک، خشونت علیه کودک، تربیت کودک، پیمان نامه حقوق کودک