مصطفی چرم - استادیار گروه خاکشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز
جواد دیناروند - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد خاکشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز
سیروس جعفری - استادیار گروه خاکشناسی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین

خا کهای سدیمی را می توان به سرعت از طریق آبشویی با آب شور حاوی مقادیر زیاد Mg2 و + 2 Ca بهسازی کرد و سپس با ادامه آبشویی با آب با شوری کمتر، فرآیند آبشویی را تکمیل کرد. این فرآیند تحت عنوان روش رقیق کردن آب نمک معروف می باشد. هدف از اجرای این تحقیق بررسی امکان استفاده از زه آبهای اراضی تحت کشت نیشکر برای اصلاح اراضی شور و سدیمی در خوزستان است. پژوهش در اراضی شور و سدیمی کشت و صنعت امیرکبیر در جنوب اهواز اجرا گردید. عامل اصلی شامل شش برنامه آبشویی جداگانه است به گونه ای که هر کدام در طی سه مرحله و هر مرحله شامل نسبت های مختلفی از اختلاط آب کارون و زه آب مزارع نیشکر بود. عامل فرعی شامل تغییرات فاکتورهای مورد نظر در سه عمق بود. سهم زه آب های مصرفی در دوره آبشویی ازکل آب آبشویی برای تیمارهای 1 تا 6 به ترتیب 42، 47/5، 54/3، 40/7 و صفر درصد بود. نتایج نشان داد میزان درصد تخلخل قبل از شروع آبشویی لایه سطحی 35/84 درصد بود که پس از پایان آبشویی در تیمارهای 1 تا 6 به ترتیب به مقادیر 39/32 ، 40/07، 39/70 ، 40/44 ، 39/32، 38/95 تغییر یافته است. همچنین با افزایش حجم زه آب مصرفی در آب های آبشویی، افزایش نفوذپذیری سطحی خاک بیشتر شده است. تغییرات میزان نفوذپذیری سطحی خاک در تیمارهای سوم و ششم در طول دوره آبشویی اندک بوده ولی در تیمارهای پنجم، یکم، دوم و چهارم با افزایش دوره آبشویی افزایش می یابد. بیشترین کاهش در جرم مخصوص ظاهری خاک در تیمار 4 و کمترین آن در تیمار 6 رخ داده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که تیمار 4 میتواند الگوی مناسبی برای اصلاح اراضی شور و سدیمی منطقه همراه با بهره وری مناسب از آب باشد.

اصلاح خاک، شور و سدیمی، اختلاط، خواص فیزیکی