عباس خاشعی سیوکی - استادیار گروه مهندسی آب،دانشگاه بیرجند
محبوبه سربازی - کارشناس ارشد مدیریت مناطق بیابانی ،دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

کنترل کیفیت آب زیرزمینی به علت کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک از اهمیت ویژهای برخوردار است. مدلهای زمین آماری، روشهای توسعه یافته پهنه بندی برای پیش بینی مکانی و میانیابی پارامترهای آب زیرزمینی محسوب می شود. در این پژوهش روش های IDW، کریجینگ و کوکرایجینگ در زمین آمار با مدلهای پرسپترون چند لایه و مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان برای پیش بینی توزیع مکانی پارامتر FC آب زیرزمینی بررسی و با یکدیگر مقایسه شد. دادهها از 120 چاه در دشت مشاهد جمع آوری شد. بعد از نرمال کردن دادهها به منظور استفاده در مدلهای زمین آماری، واریوگرامها ترسیم و برای انتخاب مدل مناسب، کمترین RSS استفاده شد. سپس با استفاده از اعتبارسنجی متقابل و معیار RMSE، بهترین مدل درونیابی انتخاب شد. برای مقایسه سه مدل از 25 درصد دادههای مشاهدهای استفاده و پارامترهای آماری R . RMSE و MAE تعیین شدند. نتایج نشان داد که برای درونیابی کیفیت آب زیرزمینی روش کوکرایجینگ نسبت به کریجینگ ارجحیت دارند. مدل پرسپترون چند لایه با دقت RMSE برابر 369/9 میکروموس بر سانتی متر، *R برابر0/932 و MAE برابر 265/78 میکروموسی بر سانتی متر نسبت به دیگر مدلها از دقت بیشتری برخوردار است.

واریوگرام، پرسپترون چند لایه، حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان