تخصیص آب با استفاده از مدل شکار-شکارچی و مقایسه آن با روش های مرسوم حل اختلاف(مطالعه موردی: حوضه آبریز اترک)

تخصیص منابع آب بین ذی مدخلان مختلف از مسایل مطرح در حوضههای آبریز در سطح ملی و بین المللی است. با وجود تحقیقات گسترده انجام شده در زمینه تخصیص منابع آب، هنوز نیاز به روشی که به صورت عادلانه و پایدار منابع آب را به ذینفعان تخصیص دهد، وجود دارد. در دهههای اخیر، روشهای ریاضی مانند روش چانهزنی نش، سطح یکنواخت، خسارت متعادل 9 کالای اشامورودینسکی برای مسایل حل اختلاف به کار گرفته شده که به طور کلی در دسته روشهای بهینه سازی جا دارند و در نهایت به یک جواب واحد منتهی می شوند. در این مطالعه برای اولین بار یک راه حل ریاضی موسوم به معادله شکار - شکارچی برای حل اختلاف در زمینه تخصیص آب کشاورزی پیشنهاد شد. مزیت اصلی روش پیشنهادی تخصیصی متعادل آب بین ذی مدخلان در راستای توسعه پایدار در منطقه است که در طول سری زمانی، سود ذینفعان را محاسبه نموده و اثرگذاری آنها نسبت به یکدیگر را نشان میدهد. این مدل برای تخصیص منابع آب حوضه آبریز اترک در شمال شرق ایران که در حال حاضر با مشکل حاد تنش آبی مواجه است، به کار گرفته شد. مقایسه روش پیشنهادی با روشهای بهینه سازی حل اختلاف بر روی این حوضه، بیانگر کارایی مدل در ارایه پاسخهای پویا و دینامیکی به جای حل واحد است.

Keywords:

تخصیصی آب , حل اختلاف , روشهای بهینه سازی , مدل شکار - شکارچی , حوضه آبریز اترک