مدل پیشبین رضامندی زندگی بر اساس سازههای روانشناسی مثبتگرا

هدف پژوهش حاضر، ارایه مدل پیشبین رضامندی زندگی بر اساس سازههای روانشناسی مثبتگرا بود.بدین منظور 1000 نفراز کارکنان دانشگاههای تهران با روش نمونهگیرى خوشهاى چندمرحلهاى انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامههای بهزیستی معنوی، دینداری، امیدواری، خوش بینی، عزت نفس، خودکارآمدی و رضامندی زندگی بود. دادهها با استفاده از نرمافزار لیزرل7/8به روش تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل اولیه ارایه شده، تنها در بعضی شاخصها برازش داشت و بنابراین مدل تعدیلشده، برازش بهتری با دادهها نشان داد. نتایج حاکی از آن بود کهمتغیرهای معنویت، دینداری، امیدواری، عزتنفس و خودکارآمدی رابطه مستقیم معناداری با رضامندی زندگی دارند. همچنین بین متغیرهای معنویت و دینداری به واسطه متغیرهای امیدواری، خوشبینی، عزتنفس، و خودکارآمدی با رضامندی زندگی رابطه غیرمستقیم معنیداری بهدست آمد. بین متغیرهایجنس، وضعیت تاهل و وضعیت اقتصادی با رضامندی زندگی رابطه معناداری وجود نداشت. در نهایت در پژوهش حاضر نقش سازههای روانشناسی مثبتگرا در رضامندی زندگی تایید شد که این یافته بیانگر اهمیت سازههای روانشناسی مثبتگرا در رضامندی زندگی است

Keywords:

سازههای روانشناسی مثبتگرا , دینداری , امید , خوشبینی , عزتنفس , خودکارآمدی رضامندی زندگی