مقایسه اثر بخشی بازی درمانگری کودک محور و بازی درمانگری والدینی بر کاهش نشانههای اختلالهای برونی سازی شده درکودکان

اختلالهای برونی سازی شده با مشکلات زیادی همراه بوده و روشهای متعددی برای درمان کودکان مبتلا به این اختلال ارایه شده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی بازی درمانگری کودک محور و بازی درمانگری والدینی درکاهش مشکلات برونی سازی شده کودکان انجام شد. طرح پژوهش حاضر ازنوع سریهای زمانی با چند گروه است. پس از غربالگری اولیهی300 کودک 8-7 ساله از دو مدرسه شهر اصفهان، 12 کودک 8-7 ساله (مبتلا به اختلال برونی سازی شده) به شیوه تصادفی چند مرحله ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. به منظور تشخیص این اختلال از دو ابزار فرم سیاهه رفتاری کودک آیبرگ (آیبرگ وراس، 1978 (و فهرست رفتاری کودک آخنباخ (آخنباخ و رسکورلا، 2001 (استفاده شد. این کودکان به تصادف در دو گروه مداخله بازی درمانگری کودک محور و والدینی قرار داده شدند. درگروهبازی درمانگری کودک محور،هرکودک در 16 جلسه بازی درمانگری و درگروه بازی درمانگری والدینی، مادران در 8 جلسه درمان گروهی شرکت کردند. مادران کودکان گروه بازی درمانگری کودک محور درپایان جلسههای چهارم، هشتم، دوازدهم و شانزدهم و والدین شرکت کننده در بازیدرمانگری والدینی در پایان جلسههای دوم، چهارم، ششم و هشتم، باردیگر پرسشنامه آخنباخ راتکمیل کردند. به منظور تحلیل دادهها از تحلیل واریانس اندازهگیریهای مکرر استفاده شد. نتایج نشان میدهد، بین میانگینهای متغیربرونیسازی شدهدر دوگروه بازیدرمانگری کودک محور و بازی درمانگری والدینی تفاوت معنادار وجود داشت، بدین معنا که روش بازی درمانگری والدینی موجب کاهش بیشتر رفتارهای برونیسازیشده کودکان شده است و این تفاوت در همه مراحل آزمون قابل مشاهده است. در نتیجه میتوان بازی درمانگری والدینیرا جایگزین مناسبتری برای بازی درمانگری کودک محوردر کاهش مشکلات برونی سازی شده کودکان در نظر گرفت.

Keywords:

بازیدرمانگری کودک محور , بازی درمانگری والدینی , مشکلات برونیسازی شده