مهدی مرادزاده فرد - استادیار گروه حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
ساسان بابایی - کارشناسی ارشد حسابداری دانشکده علوم اقتصادی

سهامداران معمولا به دو گروه سهامداران فردی و سهامداران نهادی طبقه بندی می شوند. توانایی مدیران جهت مدیریت فرصت طلبانه سود گزارش شده از طریقنظارت موثر خارجی توسط ذینفعانی نظیر سرمایه گذاران نهادی محدود می شود. سرمایه گذاران نهادی فرصت، منابع و توانایی نظارت بر مدیران واحد تجاری را دارند. مطالعه حاضر در پی آن است تا به بررسی این موضوع بپردازد و رهنمودی جهت ارتقای نظام راهبری شرکتی و کاهش مدیریت سود ارایه کند. در این تحقیق، جهت برآورد اقلام تعهدی اختیاری از مدل تعدیل شده جونز و جهت آزمون فرضیات از مدل رگرسیون استفاده شد. به منظور برآورد و آزمون فرضیه ها، اطلاعات 776 سال شرکت ( 97 شرکت انتخاب شده طی سال های 1380-1387 مورد آزمون قرار گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین میزان مالکیت سهامداران نهادی و مدیریت سود رابطه معنی داری وجود ندارد.

سرمایه گذاران نهادی، مدیریت اقلام تعهدی و تمرکز مالکیت