کامران فیضی - استاد دانشکده مدیریت، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
محمد ثابت مطلق - دانشجوی دکتری، مدیریت تولید و عملیات، دانشگاه علامه طباطبایی، ایران
مهدی عابدینی نایینی - دانشجوی دکتری مدیریت صنعتی، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران

سامانه های برنامهریزی منابع سازمان با تسهیل عملیات سازمانها و یکپارچهسازی و اهرمی کردن عملیات پردازش دادههای کسب وکار، مزیت رقابتی مهمی را برای سازمانها حاصل کردهاند. به منظور اجرای موفقیت آمیز یک سامانه برنامهریزی منابع سازمان لازم است سامانه ای انتخابشود که بتواند با نیازهای سازمان هم راستا شود؛ بنابراین یک رویکرد تصمیمگیری مناسب برای انتخاب این سامانه نیازمند است به نحوی که هم نیازهای سازمان و هم ویژگیهای سامانه وهمچنین تعامل بین آن ها را در نظر بگیرد. بدین منظور در این مطالعه یک چارچوب تصمیم گیری ترکیبی برای انتخاب سامانه برنامهریزی منابع سازمان مبتنی بر مفهوم گسترش عملکرد کیفیت،فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی و ویکور ارایه شده است. چارچوب ارایه شده باعث میشود هم نیازهای سازمان و هم ویژگیهای سامانه لحاظ شود. برای اعتباربخشی مدل، مدل طراحی شده در یک مورد مطالعاتی بکار گرفته شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می- دهد که از میان معیارهای شناسایی شده هزینه و کارکرد سامانه بیشترین اهمیت را دارند و از میان گزینههای پژوهش گزینه ششم از لحاظ تمام معیارهای مدنظر مناسبترین مورد است.

برنامه ریزی منابع سازمان، گسترش عملکرد کیفیت، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی، روش ویکور