بررسی اثر تنش خشکی بر روند رشد و خصوصیات کمی میوه خرما

خشکی شایعترین تنش محیطی است که رشد، عملکرد و کیفیت محصول را تحت تاثیر قرار می دهد. واکنشهای مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاهان به کمبود آب متأثر از عوامل متعددی از جمله شدت تنش، طول دوره تنش و مرحله رشد گیاه می باشد. خرما یکی از مهمترین محصولات باغی ایران و خصوصاً استان خوزستان می باشد که متحمل به شوری و خشکی شناخته شده است. به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر میزان رشد میوه خرما رقم سایر، آزمایشی 2 ساله در قالب بلوک های کامل تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار در نظر گرفته شده است. تیمارهای مختلف شامل یک تیمار آبیاری به روش تشتکی در تمام فصول به عنوان شاهد و 5 تیمار خشکی در یکی از مراحل رشد بطئی، گرده افشانی، تشکیل میوه تا مرحله کیمری، خارک، رطب و خرما و سپس آبیاری کامل با روش تشتکی در دیگر مراحل بود. با نمونه برداری مکرر میوه( 113 ، 90 ، 75 ، 60 و 160 روز پس از گرده افشانی)، خصوصیات کمی نظیر طول، قطر، حجم و وزن میوه تیمارهای مختلف به عنوان فاکتورهای بیانگر رشد میوه، تعیین و مقایسه گشت. تجزیه و تحلیل داده ها نشان دهنده تأثیر معنی دار تیمارها در سطح 5 درصد بر قطر میوه در 60 روز و بر حجم میوه در 75 ، 90 و 113 روز پس از گرده افشانی و در سطح 1 درصد بر قطر میوه در زمان برداشت بود. تیمارها بر دیگر فاکتورها تأثیر معنی داری نداشتند. بهترین تیمار از نظر خصوصیات کمی میوه، تیمار قطع آبیاری در زمان گرده افشانی می باشد.

Keywords:

خرما , تنش خشکی , آبیاری , مراحل رشد