تعاملات اجتماعی وپوشیدگی زنان خوانش بصری بازنمایی پوشش زنان،درفضاهای خصوصی و عمومی درنگاره های اصیل ایرانی

چگونگی بازنمایی بصری پوشش زنان دراجتماعات خصوصی و عمومی با نظر به فرهنگ دینی اسلام و ادبیات ایران اسلامی درنگاره های ایرانی موضوع این مقاله است روش تحقیق خوانش نشانه های مشترک درزبرمتن نگاره ها و تحلیل بینامتنی آنها به منظور دریافت کارکرد نظام زبانی و موقعیت زمانی مربوط به آناه درخصوص پوشش زنان درنگاره ها بوده است دراین رویکرد هرنگاره دارای نظام زبانی بههم پیوسته تلقی شد که نشانه هایی ازهنرتصویری کلام ادبی و نیز اموزه های دینی درآن به تجمیع رسیده بود تداخل همزمان این متون دراثارنگارگرری تحلیل ترامتنی را به عنوان خوانشی فراگیر درفهم معنای نگاره ها اقتضاکرد و ازاین رو اثار منتخب براین مبنا تحلیل شدند نمونه ها به طور هدفمند انتخاب شدند و درخوانش آنها چگونگی بازتاب تصویرپوشش زنان دراجتماعات عمومی و خصوصی و نوع حضور اجتماعی زنان مدنظر قرارگرفت پرسش اصلی آن بود که تعامل اجتماعی زنان درنگاره ها با توجه به متغیر پوشش چگونه بازنمایی شده است و آیا نوع بازتولید تصویری ازپوشش زنان درنگاره ها به موقعیت مکانی آنها درفضاهای عمومی یا خصوصی مرتبط است نتایج تحلیل اثار نشان داد که تصویر زنان درنگاره ها واجدمستوری ذاتی است که ارتباط چندانی با حضورایشان درفضای عمومی یا خصوصی ندارد و زنان درهردوفضا بارعایت حدود پوشش توصیه شده به نمایش درآمده اند

Keywords:

زن , نگارگری , تعامل اجتماعی , پوشش