علی نجفی ایوکی - استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان

شاعران معاصر عربی برای بیان تجربه های گوناگون ، اهداف مورد نظر و نیز برایرهایی شعر از حالت خطابه گری و گزارشی و در راستای اصالت بخشی به اثر ادبی، به فراخوانی چهره های سنتی و بویژه چهره های دینی روی آورده اند. آنان این شخصیت ها رابه دلیل برخورداری از دلالت های بالقوه و سازگاری با تجربه های معاصر خویش بکارگرفته و به منظور انتقال مفاهیم ذهنی، به شکل نمادین از آنها بهره ها بردهاند . پژوهش حاضر بر آن است تا به واکاوی حضور شخصیت حضرت ایوب (ع) در شعر معاصر عربی بپردازد. در این راستا، نخست با نگاهی گذرا به جنبه هایی از ویژگی های شخصیتی آن حضرت در تورات و قرآن کریم پرداخته و سپس رویکرد سه شاعر معاصر عربی (بدرشاکرالسیاب)، (محمود درویش ) و (عبدالعزیز المقالح ) را در فراخوانی این چهره ی دینی تبیین نموده است . برداشت این است که ایوب شاعران معاصر، تابع دغدغه های فردی واجتماعی- سیاسی آنان است و عهده دار تجسم ناکامی های ایشان است.

ایوب، شعر معاصر عربی، رنج، صبر، پایداری، آشنایی زدایی.