سنت و استعداد فردی از دیدگاه الیوت و ادونیس

سنت و استعداد فردی از منظر الیوت و ادونیس دو مفهوم اساسی در بطن خود دارند و آن دو مفهوم عبارتاند از ذهن و زبان. ذهن به عنوان فاعل شناسا به تصویرسازی از پدیده - های هستی می پردازد و آنها را در قالب زبان می ریزد. در تفکر ایشان دو ملوله ذهن و زبان تا جایی درهم آمیخته می شوند که هستی به مثابه زبان گرفته می شود. این دو مفهوم پیوند عمیلی با مفهوم زمان در تللی فلسفی از منظر هایدیگر، پیدا می کنند. ما در این ملاله این ارتباط را تحت عنوان سنت مورد بررسی قرارمی دهیم. در قطب دیگر این مفاهیم، استعداد فردی قراردارد که تحت عنوان نقد و روانکاوی در تلقی فروید، قابل بررسی می - باشد. این مقاله بر آن است تا مفاهیم ذهن، زبان و زمان را در آرای ادونیس و الیوت مورد بررسی و مداقه قراردهد و در پایان، شمای کلی از منظر این دو شاعر عربی و انگلیسی از حیث نگاه شاعرانه به هستی به خواننده ارایه نماید.

Keywords:

سنت , استعداد فردی , ذهن , زبان , زمان , الیوت , ادونیس