ردیابی ژن nptIIو پیشبر nosدر دستگاه گوارش و بافت های موش هایصحرایی تغذیه شده با سیب زمینی تراریخته

استفاده از ژن های مقاومت به آنتی بیوتیک در گیاهان تراریخته منجر به ملاحظاتی درمصرف کنندگان در رابطه با احتمال انتقال مقاومت آنتی بیوتیکی به میکروارگانیسم های داخلیبدن، دستگاه گوارش و احتمال جذب آنها شده است. بررسی میزان ثبات و تجزیه پذیریپروتیین یا ژن مورد نظر در طی مراحل هضم، میتواند نگرانی مربوط به سمیت یا حساسیت زاییآن را به حداقل برساند. برای بررسی میزان پایداری و وجود قطعات دی.ان.ای نوترکیبسیب زمینی تراریخته در دستگاه گوارش و احتمال جذب آنها، از مدل حیوانی موش صحراییاستفاده شد. پس از اتمام یک دوره خوراک دهی 90روزه موش های صحرایی، نمونه هایی ازمحتوای دستگاه گوارش، بافت های دستگاه گوارش، خون و سایر بافت ها برداشته شد. پس ازاستخراج دی.ان.ای و بررسی کمیت وکیفیت آن، اقدام به شناسایی و ردیابی قطعات مختلفتراژن با روش واکنش زنجیرهای پلیمراز و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی قطعات داخل ژنیشد. براساس نتایج بدست آمده، ژن شاهد که شامل قطعات ژن کلروپلاستی cpدر خوراکاستفاده شده بعنوان غذا و محتویات دستگاه گوارش و قطعات ژن داخلی موش myبه عنوانکنترل داخلی بافت های موش، در هر دو گروه از موش های تغذیه شده با سیب زمینی تراریخته وغیرتراریخته شناسایی شد. نتایج واکنش زنجیرهای پلیمراز برای پیشبر nosو ژن nptIIو درتعدادی از نمونه های محتویات دستگاه گوارش گروه های تغذیه شده با سیب زمینی تراریختهمثبت بود و در نمونه مربوط به بافتها وخون و گروه کنترل هیچ قطعه ای مشاهده نشد. نتایجاین پژوهش نشان داد قطعات ژن داخلی سیب زمینی و مولکول دی.ان.ای تراژن در دستگاهگوارش بطور کامل تخریب نشده و قطعاتی از آن در دستگاه گوارش قابل تشخیص است. آنچهمسلم است دی.ان.ای موجود در یک ماده غذایی و یا دی.ان.ای منتقل شده (تراژن) در دستگاهگوارش ساختار یکسانی دارند. بنابراین، حضور قطعاتی از این ژنها در بخش های مختلف دستگاهگوارش موش طبیعی است

Keywords:

پیشبر nos , دستگاه گوارش , دی.ان.ای نوترکیب , nptII ژن , سیب زمینی تراریخته