شهلا رضایی پله شاهی - کارشناس ارشد رشته روانشناسی تربیتی
محمدعلی کلهر - دکتری روان شناسی

پژوهش حاضر به منظور، بررسی میزان اثر بخشی آموزش برنامه ریزی چند بعدی، بر بهبود مهارت های اجتماعی و ارتباط کلامی کودکان اتیستیک کرج انجام پذیرفت. جامعه مورد نظر در این تحقیق، دانش آموزان دارای اتیسم دبستان استثنایی مخصوص آموزش اتیسم بود. تعداد ( 16 نفر ) به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش( 8 نفر) و گروه کنترل( 8 نفر)، جایگزین شدند. این پژوهش به صورت آزمایشی به مرحله اجرا درآمد و آموزش برنامه ریزی چند بعدی بر روی گروه آزمایش در چهار چوب یک برنامه ی آموزشی 13 جلسه ای و به مدت 3 ماه و طی یک جلسه دو ساعته در هفته، انجام پذیرفت، در این فاصله کودکان اتیستیک گروه کنترل، هیچ آموزشی را دریافت نکردند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی تشخیصی اتیسم(گارز) که از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است، استفاده شد. این پرسشنامه، توسط والدین، پاسخ داده شد، و سپس نمره گذاری آن، توسط پژوهشگر انجام گرفت. داده های جمع آوری شده به روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش برنامه ریزی چند بعدی تاثیر معناداری بر افزایش مهارت های اجتماعی و ارتباطات کلامی کودکان اتیستیک داشته است. میتوان از روش برنامهریزی چند بعدی به عنوان یک برنامه آموزشی جامع برای این گروه از کودکان بهره گرفت و آن را به عنوان درسی مستقل در برنامه هفتگی دانش آموزان اتیستیک مد نظر قرار داد.

اتیسم ، مهارت های اجتماعی، ارتباظات کلامی، برنامه ریزی چند بعدی