بررسی و مقایسه روشهای تخمین پارامترهایمدل استوکاستیکی ARIMA

با توجه به رشد جمعیت و افزایش نیازهای روز افزون فعلی و آینده جامعه، پیش بینی پدیده های موثر در برنامه ریزی مدیریت منابع آب از اهمیت چشمگیری برخوردار است. در سالهای اخیر توسعه مدلهای استوکاستیکی گام مهمی جهت رسیدن به این هدف مهم محسوب می گردند از جمله این مدلها می توان به مدل خود همبسته تجمعی میانگین متحرک ARMIA و یا مدلهای مشتق شده از آن مدل مانند مدل خود همبسته تجمعی میانگین متحرک کسری FARIMA اشاره کرد امکان پیش بینی توسط مدل ARMIA از طریق تخمین صحیح پارامترهای مجهول امکان پذیر میباشد. روشهای مختلفی جهت تخمین پارامترهای این مدل وجود دارند که می توان به روش ماکزیمم درستنمایی و حداقل مربعات و از روشهای جدید، الگوریتم ژنتیک نام برد. در این تحقیق ضمن ارائه چندین روش تخمین پارامترهای مدل ARMIA، مقایسه ای بین روشهای ارائه شده در یک مطالعه موردی بر روی داده های سالانه دبی ایستگاه های حوضه آبریز دریاچه ارومیه، انجام گرفته است. نتایج نشان دادند که روش الگوریتم ژنتیک به عنوان روش برتر نسبت به سایر روشهای مورد مقایسه در تخمین پارامترهای مدل استوکاستیکی ARMIA می باشد.

Keywords:

پیش بینی , تخمین پارامتر , مدل ARIMA , ماکزیمم درستنمایی , الگوریتم ژنتیک , حوضه آبریز ارومیه