مصطفی حسینی گلکار - عضو هیات علمی موسسه فرهنگی هنری قم
محمد محمدرضایی - دانشیار فلسفه دانشگاه تهران پردیس قم

در باب ایمانگرایی ویتگنشتاینی دو پرسش مغفولافتاده: اولا آیا ویتگنشتاین صراحتا از ایمانگرایی دفاع کردهاست و ثانیا آیا ایمانگرایی از اندیشههای او. قابل استنباط میباشد در مقاله حاضر پس از پژوهشی در چیستی ایمانگرایی، نشان دادهشده ادعای انتساب ایمان گروی به ویتگنشتاین اغلب بر مبنای تفسیری خاص از بخشی از آموزههای پژوهشهای فلسفی او بودهاست. دقت و تامل در مجموع آراء ویتگنشتاین بهویژه در فرهنگ و ارزش و درس گفتارها نشان میدهد ادله و شواهد متعددی ر نفی ایمانگرایی ویتگنشتاین وجود دارد که میتواند بدیل نظریه رایج باشد. همچنین بایستی متوجه بود استنتاج ایمانگرایی از تمایز میان بازی زبانی دین و غیر آن به نوعی خلط نظریه بازیهای زبانی بهعنوان نگره فهم و معنا با نظریه استنتاج و قضاوت است و نهایتا آنکه پیگیری سیر اندیشه دینی نزد ویتگنشتاین به نوعی نظر متداول تقسیم ساحتهای فکری او. به دو دوره را دچار چالش مینماید.

ویتگنشتاین، معرفتشناسی، باور دینی، ایمانگروی، بازی زبانی، صور حیات و