زبان و معرفت در کراتولوس افلاطون
Publish place: Wisdom and Philosophy، Vol: 11، Issue: 44
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 402
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WPH-11-44_004
تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1396
Abstract:
این مقاله کوششی است در تبیین دیدگاه افلاطون دربار ه معرفت بخشی زبان در محاوره کراتولوس. افلاطون در این محاوره دو رویکرد قراردادگرایی (مبنی بر این که تنها قرارداد است که درستی هر واژه را تعیین میکند) و طبیعتگرایی (یا ذات گرایی، مبنی بر اینکه هر واژه از طبیعت یا ذات مدلول خود حکایت دارد) را دربار ه درستی واژگان بررسی و سپس رد میکند. همچنین، او به ریشه شناسی شماری از واژگان یونانی رو میآورد و گویی از این کار مرادی جز این ندارد که ثابت کند نباید در پی معرفت راستین، به پژوهش درباره واژگان توسل جست. او در پایان محاو ره به این نتیجه میرسد که باید به روشی مستقل از واژگان در جست وجوی معرفت بود. این نتیجهگیری سلبی، بهویژه به سبب اختصار آن در مقایسه با حجم محاوره، به تفسیرهای گوناگونی از دیدگاه افلاطون در پرتو دیگر آثار او دامن زده است. دستاورد این مقاله این است که افلاطون در کراتولوس هرگونه روش متکی بر زبان را در کسب حقیقت محض ناکارآمد مییابد.
Authors
ایمان شفیع بیک
دکتری فلسفه دانشگاه شهید بهشتی