ارتقای ظرفیت گردشگری جمهوری اسلامی ایران: تحلیلی برابزارهای خط مشیگذاری ملی گردشگری

هدف از این پژوهش شناسایی ابزارهای خطمشی گذاری برای اجرای خطمشی ملی گردشگری در ایران است. این پژوهش با درک نقش و اهمیت گردشگری در تولید ناخالص ملی در پی یافتن پاسخ مناسب به این سوال است که با چه ابزارهایی میتوان خطمشی گردشگری را اجرا کرد. بهاین منظور برای یافتن این پاسخ از رویکرد پژوهشی ترکیبی)کیفی کمی( با رویکرد اکتشافی در گردآوری دادهها به منظور دستیابی به ابزارهای خطمشی گردشگری استفاده شده است. با توجه به مولفههای شناسایی شده در این پژوهش میتوان نتیجه گرفت، شناسایی ابزارهای خط مشی گردشگری به منزله راه کاری است که دولتها به بهره گیری از آن میتوانند موجب رشد و توسعه گردشگری بشوند. در نهایت یافتههای پژوهش حاکی از آن است که ابزارهای خطمشی گردشگری با توجه به نقشهایی که دولتها در گردشگری ایفا میکنند به سه دسته ابزارهای تنظیمی، شناختی و هنجاری تقسیم میشوند و دولت با استفاده از این ابزارها میتواند موجب پایداری گردشگری شود. در بخش کمی، سنجه طراحی شده توسط پژوهشگران برای تایید یا رد فرضیهها مورد استفاده قرار گرفت که از روایی محتوایی الزم و ضریب قابل اعتماد آلفای کرونباخ )0.758 )برخوردار است.

Keywords:

خط مشی , ابزارهای خط مشیگذاری , گردشگری , ایران