رهنمودهای توسعهی مسیرهای پیادهروی در مناطق تفرجگاهی

مسیرهای پیادهروی از تسهیلاتتفرجی پایهای هستند که فعالیتهای تفرجی در آنها انجام میشود. این مسیرها رابط بین بازدیدکنندگان و طبیعت بهشمار میروند. در این مطالعه هدف اصلی از بررسی مسیرهای پیادهروی این است که یک الگوی راهنمایی مناسب مدیریت و توسعهی مسیرهای پیادهروی ارایه شود. برای ساخت این الگو، طی یک پژوهش میدانی، مسیرهای پیادهروی در منطقهی تفرجگاهی طبیعی در حوضهی شرقی آبخیز زیارت از نظر شرایط محیطی و امکانات با استفاده از GPS مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات حاصل از بررسی میدانی به محیط 3.ArcGIS9 انتقال یافت. در منطقهی مورد مطالعه، با وجود تقاضا و استفادهی زیاد بازدیدکنندگان از مسیرها، هیچ امکانات رفاهی از جمله علایمراهنما در طول هیچیک از مسیرهای مورد بررسی دیده نمیشود. بدیهی است مدیریت نامناسب مسیرهای پیادهروی در مناطق تفرجگاهی و از جمله منطقهی مورد مطالعه به مرور زمان سبب تخریب محیطزیست منطقه و همچنین کاهش کیفیت تجربهی تفرجی بازدیدکنندگان خواهد شد. بررسی مسیرهای پیادهروی از نظر مواردی مانند موقعیت جغرافیایی، مسافت، زمان الزم برای طی کردن مسیر و امکانات و جاذبهها در طول مسیر میتواند به عنوان الگویی برای توسعه و مدیریت بهتر مسیرها در این نوع مناطق مورد استفاده قرار گیرد. در این پژوهش سعی شدهاست با نشان دادن چگونگی بررسی مسیرهای پیادهروی در مناطق طبیعی تفرجگاهی بهعنوان پیشزمینهیتوسعه و مدیریت بهتر مسیرها الگویی برای مدیریت مطلوبتر این مناطق و افزایش کیفیت تجربهی تفرجی بازدیدکنندگان با فراهم کردن امکان انتخاب مسیر دلخواه و متناسب با تواناییهای آنها از طریق ارایهی خصوصیات مسیرها ارایه شود.

Keywords:

مسیرهای پیادهروی , بازدیدکنندگان , مناطق تفرجگاهی , حوضهی آبخیز زیارت