سهیل سپیده دم - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
محمود رمرودی - دانشیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل

به منظور بررسی تاثیر سیستم های خاک ورزی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم Triticum aestivum L تحت تاثیر سطوح کود نیتروژن، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 93-1392 در مزرعه آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل (سد سیستان) اجرا شد. سیستم های خاک ورزی در سه سطح شامل بدون خاک ورزی، خاک ورزی حداقل و مرسوم به عنوان عامل اصلی و سطوح کود نیتروژن در چهار سطح شامل صفر 100، 160، 220 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که، بیش ترین عملکرد دانه از سیستم خاک ورزی مرسوم به دست آمد، ولی عملکرد دانه در سیستم های بدون خاک ورزی و خاک ورزی کاهش یافته از لحاظ آماری اختلاف معن یداری نداشت. بیش ترین ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد پنجه بارور در بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزا ردانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و میزان پروتیین دانه به سیستم خاک ورزی مرسوم تعلق داشت. با افزایش سطح نیتروژن از صفر به 220 کیلوگرم در هکتار ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد پنجه بارور در بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک، شاخص برداشت و درصد پروتیین دانهافزایش معنی داری یافت. برهمکنش سیستم های خاک ورزی و کود نیتروژن بر تعداد پنجه بارور در بوته و شاخص سطح برگ معنی دار شد. بیش ترین تعداد پنجه بارور در بوته و شاخص سطح برگ از خاک ورزی مرسوم و کاربرد 220 کیلوگرم نیتروژن حاصل شد. نتایج نشان داد که، سیستم خاک ورزی مرسوم توام با سطوح کود نیتروژن بالا برای منطقه آزمایش مناسب تر می باشد.

پروتیین دانه، تعداد پنجه بارور، عملکرد دانه، شاخص سطح برگ