بررسی اثر ژنوتیپ و زمان کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در شرایط دیم

به منظور مطالعه عملکرد و اجزای عملکرد گندم تحت تاثیر ژنوتیپ و زمان کاشت در شرایط دیم، آزمایشی در سال زراعی 90-1389 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گنبد به اجرا در آمد. این آزمایش با پنج ژنوتیپ زاگرس، کوهدشت، مروارید N-80- 19 و لاین 17 چهار زمان کاشت 26 آذر، 13 دی، 30 دی و 17 بهمن به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که صفات عملکرد زیستی، عملکرد دانه و اجزای عملکرد دانه (به غیر از وزن دانه) با تاخیر در کاشت کاهش یافتند؛ اما صفت شاخص برداشت افزایش یافت. بیش ترین و کم ترین عملکرد دانه به ترتیب با 480/93 و 337/6 گرم در مترمربع متعلق به اولین و آخرین زمان کاشت بود؛ به طوری که به ازای هر روز تاخیر در کاشت،عملکرد دانه 2/81 گرم در مترمربع معادل 0/58 درصد کاهش یافت. ژنوتیپ کوهدشت دارای بیش ترین و ژنوتیپ N-80-19 دارای کم ترین عملکرد دانه و عملکرد زیستی بودند. عملکرد دانه با عملکرد زیستی همبستگی مثبت و قوی داشت r=0/94 اما با شاخص برداشت همبستگی معنی داری مشاهده نشد. به طور کلی، کاهش عملکرد دانه که ناشی از کاهش تعداد دانه در سنبله و تعداد سنبله در مترمربع با تاخیر در کاشت بود به علت کوتاه تر شدن طول دوره رویشی اتفاق افتاد

Keywords:

شاخص برداشت , عملکرد زیستی , گندم نان , کوهدشت , همبستگی