حمید سرمدی - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

با شکلگیری انقلاب تاریخی 1357 ، به رهبری امام خمینی (ره) و استقرار نظام جمهوری اسلامی، بحث در مورد جایگاه مردم در این حکومت به یکی از مهمترین سوالات در ذهن محققان انقلاب بدل گردید و از آنجا که امام نقش ایدیولوگ و تیوریسین انقلاب را نیز داشتند، با واکاوی اندیشههای امام خمینی (ره) این سوال قرین پاسخ خواهد بود. نگارنده معتقداست در عصر سیطره گفتمانهای لیبرالیستی و مارکسیستی در هنگامه پیروزی انقلاب، امام با مطرح کردن دموکراسی (مردمسالاری) در چارچوب اسلام یا به قول مودودی تیو-دموکراسی خط بطلانی بر آن گفتمانهای اومانیستی محض، کشیدند. نظریه مردمسالارانه امام خمینی (ره) با بارز نمودن معایب دیگر مکاتب طرفدار حقوق مردمی، مردمسالاری زیرنظر ولایت فقیه را که شانیت اسلام و مردم به بهترین نحو اعمال گردد، مدنظر داشتند و حقوق مردم به معنی اعم آن در تمام شیونات جامعه جاری و ساری خواهد بود. نگارنده در این پژوهش به اهتمام نظری و عملی امام خمینی(ره) در جهت توجه به مردم در مرحله قبل از انقلاب و بعد از آن میپردازد

امام خمینی (ره)، مردم، مردمسالاری دینی، حقوق و آزادیهای مردم