بررسی اثر استیک اسید و پلی اتیلن گلیکول بر شکل شناسی و عملکرد غشای پلی وینیل الکل

در این پژوهش، اثر افزودن استیک اسید و پلی اتیلن گلیکول بر شکل شناسی و عملکرد غشای پلی وینیل الکل تهیه شده به روش جدایی فاز بررسی شد. غشاها از محلول پلیمر شامل PVA، آب و استیک اسید یاPEG به وسیله رسوب گیری در اثر غوطه وری در حمام انعقاد Na2So4/NaOH/H2O تهیه شدند. نتایج تجربی نشان می دهد که افزایش استیک اسیدیا PEG به محلول پلیمر PVA منجر به تغییر مکانیسم تشکیل غشا و درنتیجه تغییر عملکرد و شکل شناسی غشای PVA می شود. افزایش غلظت استیک اسید موجب کاهش ضخامت پوسته و افزایش ضخامت و تخلخل و اندازه حفره لایه زیرین می شود. کاهش ضخامت و تراکم پوسته منجر به افزایش نفوذ پذیری غشا و بهبود عملکرد آن می شود. دلیل این امر آن است که با افزایش غلظت استیک اسید در محلول پلیمر PVA غلظت یونH3O+ در محلول پلیمر افزایش یافته و در نتیجه سرعت ورود غیر حلال از حمام انعقاد به محلول پلیمر برای رسیدن به حالت تعادل اسید و باز نیز افزایش می یابد. همچنین، PEG که پلیمری قطبی و آبدوست است به شکل الکترولیت در محلول پلیمر عمل کرده و با افزایش غلظت یون ها در محلول پلیمر ، باعث افزایش سرعت ورود غیر حلال از حمام انعقاد به محلول پلیمر می شود. در مقایسه با استیک اسید، افزودن PEG تاثیر کمتری بر بهبود عملکرد غشا(نفوذپذیری)وکاهش ضخامت پوسته و افزایش تخلخل لایه زیرین دارد.

Keywords:

پلی وینیل الکل , غشای بی تقارن , جدایی فاز , استیک اسید , پلی اتیلن گلیکول