شکل شناسی و خواص ریولوژیکی ، گرمایی و گرمامکانیکی آمیخته های پلی پروپیلن و پلی اتیلن ترفتالات

در این مقاله، روش تهیه سازگار کننده MA-g-PP وهمچنین تهیه آمیخته های PP/PET با مقادیر مختلف سازگار کننده بررسی شده است. نتایج تیتراسیون و طیف سنجی IR موید پیوند خوردن مونومر مالییک انیدرید روی PP است. همچنین اثر افزایشی سازگار کننده روی خواص ریولوژیکی گرمایی و گر مامکانیکی و شکل شناسی آمیخته ها بررسی شده است. در همه آمیخته ها درصد PET ثابت و مقدار سازگار کننده تغییر داده شده است. اندازه گیری های ریولوژیکی نشان می دهد که طی فرایند پیوندزنی در حالت مذاب گرانروی PP کاهش می یابد که علت آن کاهش جرم مولکولی در اثر شکست زنجیرهاست. رفتار ریولوژیکی آمیخته ها با افزایش درصد سازگار کننده به رفتار PET نزدیکتر می شود. به عبارتی، با افزایش درصد سازگار کننده گرانروی آمیخته ها کاهش می یابد. بررسی خواص گرمایی نشان می دهد که یکی دیگر از آثار پیوندزنی در حالت مذاب افزایش درصد بلورینگی PP است. درصد بلورینگی و دمای تبلور به ترکیب درصد اجزای آمیخته بستگی دارد. افزودن سازگار کننده به آمیخته ها باعث افزایش درصد بلورینگی می شود. بررسی خواص گر مامکانیکی نشان می دهد که در اثر پیوند خوردن مالییک انیدرید، مدول ذخیره افزایش و مدول اتلاف کاهش می یابد. افزایش مقدار سازگار کننده در آمیخته ها باعث افزایش مدول ذخیره کاهش مدول اتلاف و افزایش دمای انتقال شیشه ای PET شده است. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان می دهد، با افزایش مقدار کمی سازگار کننده اندازه ذرات فاز پراکنده کاهش چشمگیری می یابد که این موضوع به دلیل افزایش در برای سده برهمکنش های بین سطحی است. همچنین، افزودن سازگار کننده اثر خوبی بر بهبود خواص آمیخته ها دارد. بنظر می رسد سطح مشترک با افزایش 10 درصد از سازگار کننده به حالت سیر شده می رسد.

Keywords:

آمیخته , پلی پروپیلن و پلی اتیلن ترفنالات , سازگارکننده , ناحیه بین سطحی , فازپراکنده