مجید مهدویان - دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد قوچان، گروه مهندسی شیمی
سید علی اصغر قریشی - دانشگاه مازندران ، دانشکده فنی و مهندسی ، گروه مهندسی شیمی

ازمیان مدل های انتقال مختلف، برای جداسازی غشایی گازها بهترین توصیف به کمک مدل انحلال -نفوذ انجام می گیرد. پارامترهای اصلی در این مدل انحلال پذیری و نفوذ ماده تراواش کننده از میان غشاست. پیش بینی میزان تراوش و نیز گزینش پذیری غشا در تراوش چند جزیی گازها و همچنین ارزیابی اثر برهمکنش های ترمودینامیکی و سینتیکی روی شار و انتقال اجزا مستلزم توصیف درست پدیده های جذب و نفوذ در ماتریس پلیمری است. مطالعات انجام شده توسط محققان مختلف در زمینه جداسازی گازها بیانگر این مطلب است که برهمکنش ترمودینامیکی(آثار جذب) در پلیمرهای شیشه ای نقش اصلی را در میزان نفوذ ،تراوش و گزینش پذیری غشا به ویژه در سامانه های چند جزیی ایفا می کند. در انتقال گازها از میان پلیمرهای شیشه ای مدل دو جذبی هنری-لانگمیر برای توصیف رفتار جذب تعادلی پلیمر-گاز به طور مکرر استفاده می شود و برپایه این مدل جذب رفتار نفوذی با مدل عدم تحرک جزیی توصیف می گردد. در این مطالعه با استفاده از داده های تجربی موجود در منابع علمی برای مقادیر جذب CO2 و CH4 در پلیمرهای مختلف تفاوت ساز و کارجذب آنها در غشاهای پلیمری با تفکیک حالت های جذب و معرفی پارامتر P50/50 فشاری که در آن سهم هر دو حالت از جذب در پلیمر با هم برابر می شود تحلیل شده است و سهم مولکول های جذب شده در حالت لانگمیر در تراوش کل و نحوه تغییرات آن با فشار برای تراوش co2 و cH4 در پلیمرهای مختلف ارزیابی شده است. افزون بر این به منظور در نظر گرفتن میزان اهمیت هر یک از حالت های جذب در تراوش کل به طور مجزا با اعمال فرضیات مناسب برای هر یک از حالت هامیزان تراوش تصحیح شده است.

جداسازی غشایی گاز، پلیمرهای شیشه ای ،مدل دو جذبی هنری-لانگمیر، مدل عدم تحرک جزیی