رضا مهترانی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده مهندسی پلیمریزاسیون
حسن عربی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده مهندسی پلیمریزاسیون
محمدباقر تیموری - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده مهندسی پلیمریزاسیون
سید صابر حسینی شیراز - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده مهندسی پلیمریزاسیون

هدف از انجام این پژوهش ،تهیه کوپلیمر اتیلن-پروپیلن با ساختار بی شکل به عنوان بهبود دهنده شاخص گرانروی در روغن موتور بوده است.بنابراین کوپلیمر شدن اتیلن و پروپیلن با استفاده از کاتالیزور فتالاتی نسل چهارم زیگلر-ناتا، به روش دوغابی در هگزان نرمال مطالعه شد. اثر نسبت های مولی مختلف [Ti]/[Al] و [AL] /[Si] ومقادیر متفاوت هیدروژن روی محصول دهی کاتالیزور و درصد وزنی اتیلن درممحصول بررسی شد. دراین آزمایش ها از تری ایزوبوتیل آلومینیم (TiBAL) به جای تری اتیل آلومینیم(TEAL) به عنوان کمک کاتالیزور استفاده شد. زیرا معلوم شد که TiBAL محصول بی شکل تری تولید می کند. واکنش پذیری کاتالیزور در نسبت مولی480= [TiBAl]/[Ti] به مقدار بیشینه است و اتیلن در این نسبت کمترین درصد وزنی را دارد. ازسیکلو هگزیل متیل دی متوکسی سیلان به عنوان الکترون دهنده خارجی استفاده شد. نتایج بررسی نشان می دهد در نسبت مول ی0/05=[TiBAl]/[Si] محصول خاصیت الاستومری بهتری دارد. در این نسبت الکترون دهنده خارجی محصول دهی کاتالیزور و کاهش می دهد و درمقادیر بیشتر محصول دهی را بهبود می بخشد. هیدروژن درمقادیر کم باعث افزایش محصول دهی کاتالیزور و کاهش درصد وزنی اتیلن و درمقادیر زیاد باعث کاهش محصول دهی و افزایش درصد وزنی اتیلن می شود.همچنین هیدروژن به عنوان عامل انتقال زنجیرقوی باعث کاهش وزن مولکولی پلیمر می شود.

کوپلیمر شدن، کاتالیزور زیگلر-ناتا، الکترون دهنده خارجی، پلیمر شدن دوغابی ،کمک کاتالیزور