مهدی کرمی قهی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
محمد حسین بهشتی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
مسعود اسفنده - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
امیر مسعود رضادوست - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

رزین فنولی یکی از قدیمی ترین رزین های گرماسخت است که به دلیل پایداری گرمایی زیاد کاربردهای شایان توجهی را در صنایع مختلف پیدا کرده است. در این پژوهش، پخت رزین فنولی در دمای محیط به کمک پاراتولوین سولفونیک اسید و همچنین خواص کامپوزیت های فنولی تقویت شده با الیاف سیلیکا تهیه شده به روش پخت گرمایی ومحیطی بررسی شده است. خواص مکانیکی این کامپوزیت ها مانند مقاومت ضربه، خواص خمشی و همچنین سختی نمونه ها مطالعه شده است.نتایج نشان می دهد که برای داشتن زمان ژل شدن حدود 20min به مقدار 5/5 درصد وزنی اسید نیاز است. ساختار شیمیایی هر دو رزین پخت محیطی و گرمایی تقریبا یکسان است. اگر چه در ساممانه پخت محیطی ساختار شبکه ای کاملی شکل نمی گیرد. ولی تفاوتی اساسی در طیف FTIR آنها مشاهده نمی شود. نتایج گرما وزن سنجی نیز نشان میدهد که اگر چه مقدار خاکستر باقی مانده در 600 درجه سانتی گراد در محیط گاز خنثی برای پخت محیطی 17درصد بیشتر ازپخت گرمایی است، اما پایداری گرمایی هر دو سامانه پخت شده محیطی و گرمایی تقریبا یکسان است. تجزیه عنصری نشان می دهد که این اختلاف ناشی از تفاوت در محتوای کربن نیست. همچنین، نتایج نشان میدهد که کامپوزیت های پخت شده در دمای محیط و به کمک اسید خواص مکانیکی ضعیف تری نسبت به کامپوزیت های پخت گرمایی دارند. اما با انجام علمیات پس پخت به خواص مکانیکی تقریبا یکسانی می توان دست یافت.

رزول ،دمای محیط ، رزین فنولی،پخت کامپوزیت