تولید اسفنج میکروسلولی سلول باز در فرایند ناپیوسته از پلی استیرن به وسیله سیال ابر بحرانی دیوکسیدکربن

در اسفنج های سلول باز به دلیل وجود منافذ میان حباب ها یا سلول های آن،امکان عبور سیال از ساختار آنها وجود دارد. در نتیجه ، می توان از آن به عنوان غشا و صافی استفاده کرد. هدف از این مطالعه، تولید اسفنج سلول باز با حباب هایی در ابعاد میکرومتر از پلی استیرن و سیال ابر بحرانی دیوکسید کربن به عنوان عامل پف زاست. برای رسیدن به چنین ساختارهایی لازم است،فرایند رشد حباب طوری کنترل شود که از به هم پیوستن کامل حباب ها جلوگیری شودو فقط حباب ها از راه منافذ به یکدیگر متصل شوند. به منظور تعیین شرایط فرایند لازم برای رسیدن به ساختار سلول باز، از مدل باز شدن سلولی استفاده می شود. این مدل حداقل فشار سیر شده 130bar و محدوده زمانی 9 تا 60s را پیشنهاد می دهد. محدوده دمایی نیز طوری انتخاب می شود که هم بیش از دمای انتقال شیشه ای پلیمر باشدو هم کنترل فرایند رشد حباب آسان باشد. انجام آزمایش ها در فرایند ناپیوسته پیش بینی مدل را تایید می کند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی و آزمون تخلخل سنجی جیوه ای وجود منافذ میان سلول ها و در نتیجه تشکیل ساختار سلول باز را نشان می دهد. آن چه که از انجام آزمایش ها در فشار، دما و زمان های مختلف مشخص می شود، کاهش زمان لازم برای باز شدن سلول ها با افزایش دما و فشاراست.با توجه به نتایج فشار 130bar،دمای 150درجه سانتی گراد و زمان 60sبرای رسیدن به ساختار سلول باز در سامانه پلی استیرن-دیوکسیدکربن پیشنهاد می شود.

Keywords:

ساختار سلول باز , اسفنج میکروسلولی , مدل سلول باز , پلی استیرن , شرایط فرایند