حسین جلالی ترشیزی - تهران، دانشگاه تهران، دانشکده منابع طبیعی، گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ
سیداحمد میرشکرایی - تهران، دانشگاه پیام نور،دانشکده علوم
مهدی فایزی پور - تهران، دانشگاه تهران، دانشکده منابع طبیعی، گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ
یحیی همزه - تهران،دانشگاه تهران، دانشکده منابع طبیعی،گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ

زیست پلیمر ها جای گزینی مطمین برای پلیمر های نفتی و منبعی تجدید پذیر و برگشت پذیر به طبیعت هستند. کاربرد این پلیمر ها در صنایع مختلف از جمله کاغذ سازی امری متداول است. صمغ های گیاهی همواره در تولید کاغذ به ویژه بازیافت کاغذ مورد توجه بوده و هستند. در این پژوهش، پلی ساکاریدهای صمغ تراویده از گیاه باریجه(Ferula Gummosa) به روش استخراج با اتانول خالص سازی شده اند. سپس این ترکیبات با روش Saeman شناسایی و به عنوان عامل افزاینده مقاومت های خشک(ترکیدن،طول پاره شدن ومقدار پیوندیابی الیاف) کاغذ دست ساز با وزن پایه 60G/M2 حاصل از الیاف بازیافتی از کارتن های کنگره ای کهنه(OCC)استفاده شده اند. ترکیب تقریبی مونو ساکاریدهای صمغ خالص سازی شده مزبور عبارتند از : گالاکتوز 60%،آرابینوز 15% و اسید گالاکتورونیک25% نتایج نشان می دهد، از لحاظ آماری اثر کاربرد این زیست پلیمر بر تمام ویژگی های مقاومتی در سطح اعتماد 99% معنی دار است. با توجه به ماهیت آنیونی این زیست پلیمر ،الیاف و سامانه بازیافت کاغذ، از ماده کاتیونی پلی آلومینیم کلرید برای تنظیم پتانسیل زتا تا نزدیک صفر و بهبود عملکرد و افزایش مقاومت ها بهره گرفته شد که برهم کنش ماده کاتیونی و زیست پلیمر باریجه نیز در سطح اطمینان 99% معنی دار بود.

زیست پلیمر،صمغ باریجه، مقاومت کاغذ بازیافتی، پتاسنیل زتا، پلی ساکارید