اثر ضخامت و بافت خاک برضریب انتشار پذیری کلرید سدیم

روزانه مقادیر زیادی از مواد آلوده آلودگی کننده ناشی از فعالیت های انسانی وارد طبیعت می شوند. نشت این آلودگی ها به سمت آبهای زیر زمینی می تواند باعث آلودگی این منابع آب شود .بنابراین یافتن معیاری برای مقایسه انتشار پذیری آلاینده ها و بررسی آن در انواع خاک ها جهت به دست آوردن پتانسیل آلوده شدن آبخوان ها در آنها ضروری است . انتشارپذیری یک پارامتر قابل اندازه گیری محیط متخلل می باشد.گاهی این کمیت برای کل محیط متخلخل ثابت در نظر گرفته می شود. ولی در طول سه دهه اخیر مطالعات فراوان نشان داده است که انتشار پذیری به فاصله انتقال و یا طول آبخوان نیز بستگی دارد. هدف از این تحقیق مطالعه اثرات فواصل کوتاه بر انتشار آلاینده ها در خاکهای ماسه ای می باشد. در این تحقیق 4 بافت ماسه ای متفاوت (ماسه متوسط و اختلات 20 ، 10 ، 30 درصدی ماسه درشت با آن) در 5 ضخامت مطالعه شدند. جهت انجام محاسبات مربوط به تعیین انتشار پذیری از مدل بریگهام استفاده شد. . ماده ردیاب پایدار (آلاینده) NaCl با غلظت ثابت از انتهای ستون خاک به داخل آن هدایت شد. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش فاصله انتقال در هر بافت خاک مقدار انتشار پذیری افزایش می.یابد و افزایش میزان اختلات ماسه درشت با ماسه متوسط نیز اثر مشابهی داشت. مقادیر بالای پخشیدگی به دست آمده در بافت های مرکب می تواند به علت عدم تجانس محیط باشد که باعث پیچیدگی توزیع سرعت می.شود و نتیجه آن انتشار و گستردگی آلودگی در مقایسه با یک محیط همگن و دانه دانه ای است.

Keywords:

انتشار پذیری , آلودگی , محیط متخلخل