خواص نانومکانیکی چسب های زیستی سیانوآکریلاتی نورپخت شبکه ای شده با TMPTMA یا نانوساختارهای POSS

در این پژوهش، خواص نانومکانیکی سطحی شامل مدول سطحی و سختی چسب های زیستی سیانوآکریلاتی شبکه ای شده با تابش نور حاوی یکی از دو نوع عامل شبکه ای کننده 2- اتیل -(هیدروکسی متیل) 3،1 - پروپان دی ال تری متاکریلات ( TMPTMA ) یا نانوساختارهای پلی هدرال الیگومری سیلسسکویی اکسان متاکریل دارشده ( POSS-MA ) ارزیابی شده است. بدین منظور،چسب های حاوی 2- اکتیل سیانوآکریلات ( 2-OCA ) و درصدهای مختلف از TMPTMA یا نانوساختارهای POSS-MA تهیه و 1- فنیل- 2،1 - پروپان دیون ( PPD )به عنوان آغازگرنوری به آنها افزوده شد. پس از پخت نوری نمونه ها، آزمون نانوسختی سنجی سطح به شیوه نانودندانه گذاری با استفاده از نوک نوع برکویچ انجام و نتایج حاصل به روش Oliver و Pharrتحلیل شدند. نتایج نشان داد، ورود یک عامل شبکه ای کننده در ساختار چسب، مدول و سختی سطحی آن را افزایش و افت نیرو در زمان ثابت نگه داشتن نیرو را کاهش می دهد. زیرا، با افزایش نسبت عامل شبکه ای کننده، درصد اتصالات عرضی و بنابراین مدول افزایش می یابد. از سوی دیگر، با افزایش اتصالات عرضی، مقاومت ماده در برابر نفوذ نوک دندانه گذار که نشان دهنده سختی سطح است، افزایش می یابد. کار کشسان، کار پلاستیک و کار خزش انجام شده نیز محاسبه شد.این انتظار که افزایش درصد عامل شبکه ای کننده با افزایش کار کشسان، کاهش کار پلاستیک وکاهش کار خزش همراه باشد، به دلیل افزایش چگالی اتصالات عرضی و کاهش لغزش زنجیرهای پلیمری روی هم در بعضی نمونه ها مشاهده شد. برای نمونه های در آب نگه داری شده پیش ازانجام آزمون، نتایج متفاوت بود که نشان دهنده اثر نرم کنندگی ناشی از جذب آب بود

Keywords:

سیانوآکریلات , شبکه ای کردن نوری , , POSSنانو دندانه گذاری , خواص مکانیکی سطح