علی اکبر یوسفی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

نانولوله های تک دیواره و چنددیواره به طور جداگانه با پلی(وینیلیدن فلویورید)در حالت مذاب مخلوط شدند. با استفاده از روش طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه مشخص شد، نانولوله های تک دیواره اثر چندانی بر تولید بلورهای بتا ندارد و حداکثر 14 درصد بلور بتا در 3 درصد وزنی نانولوله تک دیواره تشکیل شد. دلیل این رفتار به ساختار صندلی سطح دیواره نانولوله تک دیواره نسبت داده شده است که شباهت صورت بندی با بلور آلفا دارد. در نانولوله چنددیواره مشخص شد، 3 درصد وزنی از آن 39 درصد بلور بتا ایجاد میکند. دلیل این موضوع قطر خارجی بزرگ تر وسطح وسیع تر نانولوله چنددیواره در مقایسه با نانولوله های تک دیواره، ساختار سطحی زیگزاگ این نوع نانولوله و شباهت صورت بندی آن با ساختار تمام ترانس بلور آلفا شناخته شد. سطح وسیع تر نانولوله های چنددیواره با توجه به تعداد کمتر آنها در مقایسه با نوع تک دیواره باعث اثر هسته زایی وتبلور پلیمر در ساختار بتا می شود. الگوی WXRD این نوع نانوکامپوزیت ها تفاوت زیادی با پلیمرخالص نشان نداد که با نتایج روش طیف سنجی زیرقرمز مطابقت دارد. خواص ریولوژیکی با ازدیاددرصد نانولوله ها افزایش نشان داد. با توجه به تعداد کمتر نانولوله های چنددیواره در مقایسه بانوع تک دیواره (در درصد وزنی یکسان) و گرانروی بیشتر نانوکامپوزیت های آنها نتیجه گرفته شدکه برهمکنش های نانولوله های چنددیواره با بستر پلیمر قوی تر است.

پلی(وینیلیدن فلویورید)نانولوله تک دیواره،نانولوله چنددیواره،تبدیل بلور،ریومتری