مجتبی فرخی - تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی فرایندهای پلیمرشدن
مهدی عبداللهی - تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی فرایندهای پلیمرشدن

پلی(دی متیل سیلوکسان) به دلیل خواص استثنایی مانند کشش سطحی، تراوایی گاز زیاد،آبگریزی و انعطاف پذیری زیاد در دمای محیط، زیست سازگاری خوب و دمای انتقال شیشه ای خیلی کم بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از ساده ترین روش های استفاده از این خواص در کوپلیمرها، کاربرد پلی(دی متیل سیلوکسان) به عنوان درشت آغازگر در پلیمرشدن رادیکالی کنترل شده است. در این پژوهش، پلی(دی متیل سیلوکسان) ω - هیدروکسیل به کمک آزمون های طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR )، طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته پروتون (1H NMR) و رنگ نگاری ژل تراوایی( GPC ) شناسایی شد. نتایج نشان داد، مقداری ناخالصی درنمونه تجاری پلی(دی متیل سیلوکسان) ω - هیدروکسیل وجود دارد. برای بررسی واکنش پذیری اینناخالصی ها از واکنش های عامل دارکردن استفاده شد. پلی(دی متیل سیلوکسان) ω - هیدروکسیل از واکنش با 2- برموپروپیونیل برمید و α- برموایزوبوتیریل برمید با موفقیت برم دار شد. از این درشت مولکول ω - برم دارشده می توان به عنوان درشت آغازگر در پلیمرشدن رادیکالی انتقال اتم استفاده کرد. در ادامه، پلی(دی متیل سیلوکسان) ω - برم دارشده با سدیم یدید در استون خشک یددار شد. برم دار و یددارشدن با آزمون های FTIR ،و 1H NMR و GPC تایید شد. نتایج GPC نشان داد، با عامل دارکردن و شست وشوی پلی(دی متیل سیلوکسان)، ناخالصی های با وزن مولکولی زیاداز بین می روند. ولی، همچنان مقادیری از ناخالصی باقی می ماند. پیک های مربوط به ناخالصی هایباقی مانده در طیف های 1H NMR نمونه های عامل دار شده بدون تغییر در شدت و مکان شیمیایی با وضوح بیشتری قابل مشاهده بود که نمایانگر خنثی بودن آنها در واکنش های اصلاح شیمیایی است. به عبارت دیگر، این ناخالصی ها فاقد گروه هیدروکسی هستند.

پلی(دی متیل سیلوکسان)،عامل دارکردن،سنتز و شناسایی،ناخالصی،طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته پروتون