زهرا سالاری فر - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران،پژوهشکده فرایند، گروه فرایند و مهندسی لاستیک،
فرود عباسی سورکی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران،پژوهشکده فرایند، گروه فرایند و مهندسی لاستیک،
محمد ایمانی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران،پژوهشکده علوم، گروه سامانه های نوین دارورسانی

در این پژوهش، اثر مقدار پخت بر خواص ریولوژیکی و تورم نوعی لاستیک سیلیکون آمیزه سازی شده با عامل پخت بیس( 2، 4 -دی کلر وبنزوییل) پراکسید بررسی شده است. بدین منظور، ابتدا مقدار عامل شبکه ای کننده، دما و زمان پخت بهینه معین شد. سپس با کنترل زمان، درصدهای متفاوت پخت شامل 0، نقطه ژل، 5، 15 ، 30 ، 60 و % 100 معین و نمونه های مدنظر تهیه شدند. برای تعیین زمان مورد نیاز برای دستیابی به درصد معینی از پخت در دمای مشخص از RPA 2000 (ریومتربا دای متحرک) استفاده شد. سپس، آزمون های روبش بسامد زاویه ای در محدوده 0/6-200 rad/s وتورم تعادلی روی نمونه های تهیه شده انجام شد. نتایج حاصل از آزمون روبش بسامد نشان داد، باافزایش درصد اتصالات عرضی و نیز بسامد، مدول نمونه ها افزایش می یابد. از درصد پخت معینی بیشتر، منحنی مدول ذخیر ه با افزایش بسامد تغییر قابل توجهی را نشان نمی دهد و تقریبا ثابت است.برای درصدهای کم اتصالات عرضی، رفتار نمونه ها مشابه رفتار آمیزه های امتزاج ناپذیر است،به طوری که در بسامدهای کم (حدود 1 rad/s) یک شانه در منحنی مدول ذخیره مشاهده شد. تغییرات گرانروی برای همه درصدهای پخت از مدل قانون توانی پیروی می کند و مقادیر n نشان دهنده رفتاربه شدت غیرنیوتنی همه نمونه هاست. با استفاده از معادله Flory - Rhener چگالی اتصالات عرضیمعین شد. آزمون تورم نشان داد، با افزایش درصد اتصالات عرضی سرعت کاهش وزن نمونه ها که ناشی از استخراج بخش سل است و نیز سرعت تورم آنها کاهش می یابد

ریولوژی،نیمه پخت،لاستیک سیلیکون،تورم تعادلی،روبش بسامد