پدرام منافی - کاشان، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کاشان، گروه مهندسی پلیمر
اسماعیل قاسمی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک
محمد کرابی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک
حامد عزیزی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک

تبلور نانوکامپوزیت های برپایه پلیمرهای نیمه بلوری در بسیاری از کاربردها نقش اساسی ایفا می کند.در این مطالعه، نانوکامپوزیت های برپایه پلی لاکتیک اسید شامل 5/ 0 و 1 درصد وزنی گرافن به روش محلولی با استفاده از حلال دی متیل فرمامید ( DMF ) ساخته شدند. برای پخش بهتر و داشتن برهمکنش مناسب نانوذرات با پایه پلیمری، گرافن ها با اسید اصلاح شدند و گروه های هیدروکسیل وکربوکسیل روی آنها نشانده شد. پس از مرحله اکسایش، از واکنش کلردارکردن برای نشاندن گروه های کلر روی ذرات گرافن استفاده شد. واکنش اصلاح سطح ذرات گرافن به رو ش های طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه، تجزیه عنصری و گرماوزن سنجی ردیابی شد. شکل شناسی نان وکامپوزیت ها با میکروسکوپ الکترونی پویشی انجام شد. رفتار تبلور به روش ناهمدما و همدما دردماهای 115 ، 120 ، 125 و 130ºC با گرماسنجی پویشی تفاضلی بررسی و اثر عامل دارکردن نانوذرات گرافن روی این رفتار مطالعه شد. ریزنگارهای SEM از نانوکامپوزیت ها، توزیع و پراکندگی بهتر نانوذرات عامل دارشده را در ماتریس پلیمری نشان می دهد. نمونه های حاوی نانوذرات اصلاح شده وپیوندخورده با زنجیرهای پلیمری، قابلیت تبلور بیشتری در مقایسه با نمونه های دارای گرافن های خالص پیدا کردند. با افزایش دما در بررسی رفتار تبلور ب هروش ه مدما، زمان شروع تبلور ( onset t)کاهش می یابد که این موضوع می تواند به تحرک زنجیرهای نانوکامپوزیت ها مربوط باشد. به نظرمی رسد، با افزایش نانوذرات عامل دا رشده تشکیل بلورهای β راحت تر بوده و در دمانگاشت هامشخص تر است.

تبلور،نانوکامپوزیت،پلی لاکتیک اسید،گرافن،عامل دارکردن