تهیه نانوکامپوزیت ضدباکتری پلی وینیل کلرید-روی اکسید باخواص مکانیکی بهبود یافته با به کارگیری طراحی آزمون تاگوچی

در پژوهش حاضر، با هدف بهبود خواص مکانیکی و خاصیت ضدباکتری پلی وینیل کلرید، نانوذرات روی اکسید به عنوان تقویت کننده انتخاب شد. نانوکامپوزیت پلی وینیل کلرید-روی اکسید از اختلاط نانوذرات روی اکسید با محلول پلی وینیل کلرید تهیه شد. در این راستا، اثر پنج عامل مقدار روی اکسید، نوع حلال، روش اضافه کردن روی اکسید، دمای خشک شدن فیلم و مدت زمان همزدن پس از اضاف هکردن روی اکسید در سطح های مختلف بر بهبود خواص مکانیکی نانوکامپوزیت حاصل با استفاده از روش تاگوچی بررسی شد. حالت بهینه با به کارگیری روش تحلیل سیگنال به نوفه( S/N ) معین شد. نتایج نشان داد، نوع حلال، روش اضافه کردن روی اکسید و مقدار وزنی آن در سطح اطمینان % 95 معنی دار هستند. برای انجام دادن آزمون ضدباکتری از دو نوع باکتری استافیلوکوکوس اوریوس و اشرشیاکلی (یک باکتری گرم مثبت و یک باکتری گرم منفی) در محیط کشت مولر هینتون آگار استفاده شد. این آزمون خاصیت ضدباکتری نانوکامپوزیت بهینه را درمقایسه با پلی وینیل کلرید خالص تا یید کرد. میکروسکوپ الکترونی پویشی متصل به سامانه پراش انرژی پرتو EDX) X ) برای مشخص کردن ترکیب و ساختار نانوکامپوزیت تهیه شده در حالت بهینه استفاده شد.

Keywords:

نانوکامپوزیت , ضدباکتری , پلی وینیل کلرید , روی اکسید , طراحی آزمون تاگوچی