ارزش گذاری تفرجگاه های طبیعی در مناطق روستایی(مطالعه موردی: پارک جنگلی چهل چای)

مطالعه حاضر به بررسی و برآورد ارزش تفریحی پارک جنگلی تنگه چهل چای در استان گلستان از دیدگاه بازدیدکنندگان و عوامل موثر بر تمایل به پرداخت افراد با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط و پرسش نامه انتخاب دوگانه می پردازد. برای این منظور، با استفاده از 183 پرسش نامه ای که بازدیدکنندگان تکمیل کرده اند، میزان تمایل بهپرداخت افراد با به کارگیری الگوی لوجیت اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که تمایل به پرداخت افراد برای استفاده از ارزش تفریحی پارک جنگلی چهل چای با متغیرهای درآمد و تحصیلات بازدیدکنندگان رابطه مستقیم و با متغیرهای قیمت پیشنهادی، سن و جنس رابطه منفی معنادار داشته است؛ به طوری که با افزایش یک درصد در میزان مبلغ های پیشنهادی، احتمال پذیرش این مبلغ ها از سوی گردشگران 0/4 درصد کاهش خواهد یافت. متوسط تمایل به پرداخت پاسخ دهندگان برای استفاده تفریحی از پارک جنگلی 19724 ریال در هر بازدید به دست آمده است. با توجه به تعداد بازدیدکنندگان سالیانه، ارزش سالانه تفریحی بیش از 2 میلیارد ریال برآورد شده است. این نتایج، ضرورت سرمایه گذاری سالانه در منطقه را برای افزایش تمایل گردشگران به دیدن و کسب درآمدهای گردشگری از این منطقه بیش ازپیش مشخص خواهد کرد

Keywords:

پارک جنگلی چهل چای , گردشگری روستایی , روش ارزش گذاری مشروط , مدل لوجیت