تغییر شکل لایه های ماسه ای مدفون در اثر روانگرایی به هنگام زلزله

یکی از مهمترین علل و عوامل بروز خسارات و خرابی ها به هنگام زلزله روانگرایی خاک های ماسه ای سست و اشباع است. با این حال در بسیاری از مناطقی که خاک سطحی آنها دارای پارامترهای مقاومتی مناسبی است پس از زلزله نشست ها و تغییر شکلهای زیادی مشاهده می گردد. این مناطق که اغلب در نزدیکی دریاها و اقیانوسها جای گرفته اند در اعماق خود دارای لایه های رسوبی ازماسه های سست و نسبتا یکنواخت هستند که به وسیله خاکی ریزدانه که اغلب از جنس رس یا لای می باشد احاطه شده اند. نشت و تغییر شکل این مناطق به هنگام زلزله به روانگرا شدن این لایه های ماسه ای نسبت داده می شود. در مطالعه حاضر با بهره گیری از نتایج و دستاوردهای مطالعات قبلی و با استفاده از نرم افزار FLAC رفتار این لایه های ماسه ای سست در شرایط وقوع زلزله مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین ترتیب با در نظر گرفتن فرضیات مناسب مجموعه خاک ریزدانه و لایه ماسه ای با تراکم های مختلف تحت شرایط دینامیکی مدل گردیده ، مکانیزم تغییر شکل خاکی بر اثر روانگرایی در لایه مذکور بررسی شده است. ملاحظه می گردد، با افزایش تراکم لایه ماسه ای تعداد سیکل های لازم برای ایجاد پدیده روانگرایی در لایه مذکور افزایش یافته و از طرف دیگر میزان تغییر شکل کلی این لایه کاهش می یابد. مقایسه نتایج حاصل از این تحقیق با برخی از روابط و نمودارهای موجود، بیانگر تطابق مناسب این نتایج با نمودارهای تجربی می باشد.

Keywords:

تراکم نسبی , بارهای زلزله , روانگرایی , آزمایش نفوذ استاندارد , فشار آب حفره ای , لایه ماسه اشباع