مدلسازی تعامل تومور و سیستم ایمنی در بررسی اثر ایمونوتراپی IL-2 و شیمی درمانی با تاثیر مهاری Treg و IL-10

در علم پزشکی هنوز درمان قطعی تومور و یا کنترل رشد آن چالش بزرگی است. برخلاف آزمایشات کلینیکی، مدلسازی های بیولوژیکی با وقت و هزینه بسیار ناچیز قادر به آنالیز روش های درمانی متفاوت برای مبارزه با سلول های تومور می باشند. هدف از این تحقیق ، مدلسازی تعامل سلول های سرطانی و سیستم ایمنی در بررسی روش های درمانی ایمونوتراپی و شیمی درمانی است که برای سازگاری بیشتر مدل با سیستم بیولوژیکی مربوطه، اینترلوکین های مهاری در رشد سلول های ایمنی اعم از Treg و IL-10 را نیز شامل می شود. مدل بر پایه معادلات Depillis بهبود یافته با بکارگیری اینترلوکین های مهاری است که روش درمانی ایمونوتراپی با IL-2 و نیز شیمی درمانی با فواصل زمانی متفاوت را بطور مجزا و توام با یکدیگر شامل می شود. نتایج حاصل از شبیه سازی با مطالعات فیزیولوژیکی، از نظر روند رشد جمعیت سلول های ایمنی و سلول های سرطانی در روش های درمانی بکار رفته، مطابقت دارند که در نهایت پروتکل درمانی ای پیشنهاد می گردد که به آسیب های شیمی درمانی کمتری منجر خواهد شد. در ادامه اینترلوکین های دیگری پیشنهاد شده اند که نه تنها باعث تحریک CTLها می شوند بلکه تاثیری بر تحریک سلول های Treg ندارند.

Keywords:

مدلسازی تومور , ایمونوتراپی IL-10 , Treg , IL-2 , شیمی درمانی