الهام حیدری - استادیار گروه حقوق دانشگاه شهرکرد
حلیمه موسوی - کارشناس ارشد فقه و حقوق اسلامی دانشگاه شهرکرد

اعتقاد به مقدسات سابقه طولانی دارد و همزاد جوامع بشری می باشد. از همان آغاز تشکیل جوامع ابتدایی، اعتقاد به مقدسات وجود داشت و واژه مقدسات واژه ای است که هم قابل توسعه و هم قابل تضییق می باشد. جرم اهانت به مقدسات یکی از مسایل بسیار مهمدر فقه و جوامع اسلامی است و مقدسات شامل مواردی است که مورد احترام جامعه ی اسلامی است که عبارتند: از ذات باری تعالی،قرآن، پیامبر اکرم (ص)، ایمه اطهار (ع)، مکانها و زمانهای مقدس، ولی فقیه، مراجع عظام، مومنان و به طور کلی تمام اشخاصی که ازهر گونه ناپاکی منزه بوده و رعایت حرمت آنها ضرورت دارد و در آیه ی من یعظم شعایر الله فانها من تقوی القلوب از تعظیم و بزرگداشت شعایر و لزوم آن سخن گفته شده و عنوان شعایر در موارد زیادی در فقه مورد توجه فقها واقع شده و از طریق آن مطلوبیتیا جواز مواردی همچون اذان، نماز جماعت، سلام کردن، رعایت پوشش و حجاب، پوشش توسط زنان، زیارت قبور معصومین (ع) وموارد دیگری نتیجه گر فته شده است و در این مقاله سعی شده مفهوم و مصادیق مقدسات، شعایر و توهین روشن و رابطه ی توهین با عدم تعظیم بررسی شود.

شعایر، محترمات، مقدسات، توهین، ماده 513 قانون مجازات اسلامی، تعظیم