مطالعه تطبیقی امضای قوانین در نظام حقوقی ایران و ایالات متحده آمریکا
Publish place: 2th Conference on 4 corners of Humanities
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,803
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCCH02_008
تاریخ نمایه سازی: 10 تیر 1396
Abstract:
بر اساس قوانین اساسی کشورها، از جمله صلاحیتهای حقوقی که بر عهدهی روسای کشورها و یا روسای قوهی مجریه واگذار شده است، صلاحیت توشیح و امضای قوانین میباشد. صلاحیت امضای قوانین توسط رییس کشور ناشی از حقی دیرین و با سابقه تحت عنوان حق مصادقه میباشد. این حق ابتداء و به صورت مطلق در نظام حقوقی بریتانیا پذیرفته شده و سپس به طور مقید به سایر کشورها و نظامهای حقوقی رواج یافته است که امروزه از آن حق در نظامهای ریاستی تحت عنوان حق وتوی معلق و در نظامهای پارلمانی با عنوان حق مناقشه در قانون یاد میشود. در حقوق اساسی ایران و با توجه اصل 123 قانون اساسی، رییس جمهور از این حق مصادقه و مناقشه بی بهره بوده و بنا بر آنچه که از اصل فوق الاشعار استباط می شود-علیرغم استدلالات گوناگون حقوق دانان- مکلف به امضای قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی بوده و در واقع امضای وی صرفا تشریفاتی است. حال آنکه با توجه به قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، رییس جمهور این کشور حق دارد قوانین مصوب کنگره را وتو نماید و جهت خنثی نمودن آن، کنگره بایستی با اکثریت دو سوم مجموع نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان متن وتو شده را به تصویب برساند.
Keywords:
Authors
جمشید سربازجمشید
کارشناس ارشد حقوق عمومی وکیل پایه یک دادگستری
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :