سهیلا شاه ویسی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
سیدفرشید جعفری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

هواداران نظریه های سیستمی سیاست، مانند ریچارد روزکرانس و مورتون کاپلان، در تلاش برای تدوین و احراز اعتبار مدل های رفتار بین المللی، ازمطالب تاریخی استفاده کرده اند. ریچارد روزکرنس تجزیه و تحلیل سیستمی خود را بر پایه ی بررسی نه سیستم تاریخی قرار می دهد. وی سیستم ها را،بسته به قوی تر بودن مکانیسم تنظیم کننده یا اختلالات به ترتیب، متعادل 1 یا نامتعادل 2 می داند. کاپلان شش نوع سیستم بین المللی را مشخص کرده است : توازن قدرت 3 ، دو قطبی نامستحکم 4 ، دو قطبی مستحکم 5 ، جهانی 6 ، سلسله مراتبی 7 ، و با حق ونظری واحدها 8 .نظریه پردازی سیستمی در روابط بین الملل در اوج غلیه رفتارگرایی بود که از سوی مورتون کاپلان ارایه شد. کاپلان نظام را به عنوان نظام کنش در نظرداشت و شش مدل فرضی )شامل نظام های تاریخی وغیر تاریخی( را مطرح کرد. کاپلان بر اساس این مدل ها، متغیرها و ملاحظات به امکانات موجود درهر مدل، درجه ثبات و بی ثباتی در آن، رفتارهای غالب در آن، چگونگی تبدیل آن به نوعی دیگر از نظام می پردازد . کاپلان مدعی می شود که برداشت نظامها به پژوهشگران اجازه می دهد تا از متغیرهای دیگر رشته های علمی در تجزیه و تحلیل روابط بین الملل بهره مند گردیم. در واقع با بهره گیری از این امکان است که کاپلان به ترسیم شش نظام فرضی در سطح بین الملل می پردازد.

سیستم، سیستم سیاسی، ساختار، ساختار سیاسی، نظام سیاسی